ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα από τα πρώτα συνθήματα γραμμένα σε τοίχο που μου έκαναν εντύπωση, εκατομμύρια χρόνια πριν την έκρηξη του graffitti, ήταν αυτό που δέσποζε στον τοίχο του εγκαταλειμμένου εργοστασίου δίπλα στο δημοτικό σχολείο του Αγ. Γεωργίου: “ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ”.
Αργότερα λίγο μετά την εφηβεία κατάφερα να δω την συγκεκριμένη ταινία. Η ερμηνεία του Άλκη Παναγιωτίδη παραμένει ακόμα και σήμερα μπροστά από την εποχή μας όπως και ολόκληρη η ταινία παραμένει πολύ μπροστά από οποιαδήποτε άλλη που πραγματεύεται τα υπαρξιακά προβλήματα της μέσης ηλικίας. Ομολογώ ότι όταν την είδα για πρώτη φορά με γοήτευσε αν και δεν την πολυκατάλαβα. Πριν κανά δυο μέρες την ξανάδα, εξακολουθεί να με γοητεύει και να αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στα ΚΟΥΡΈΛΙΑ ή στην ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ για το ποια είναι η καλύτερη ελληνική ταινία όλων των εποχών. όμως τώρα πλέον την κατάλαβα και δεν μου άρεσε αυτό…

Δυο λόγια για την ταινία ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ του ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ, ο οποίος μια μέρα σαν αυτή το 2007 άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο.