SANTA MARADONA

Πριν από λίγες ώρες ανακοινώθηκε ο θάνατος του κατά πολλούς καλύτερου ποδοσφαιριστή που εμφανίστηκε μέχρι τις μέρες μας, του θρυλικού και αμφιλεγόμενου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Το ερώτημα αν αυτός ή ο Πελέ ήταν ο κορυφαίος θα πλανάτε αιώνια, μιας και δεν έτυχε να παίξουν την ίδια εποχή. Ο Πελέ για τους περισσότερους αποτελεί και έναν μύθο μιας και δεν αγωνίστηκε ποτέ στην Ευρώπη ενώ και οι τηλεοπτικές μεταδόσεις στην εποχή του δεν ήταν τόσο συχνές. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι ο Ντιεγκίτο με τις ευθείς πολιτικές του τοποθετήσεις και την δημόσια στήριξη σε ηγέτες τις Λατινικής Αμερικής οι οποίοι είχαν μπει στο στόχαστρο των Η.Π.Α και των Πολυεθνικών όπως ο Τσάβεζ και ο Φιντέλ Κάστρο, με το ασυγκράτητο ταπεραμέντο και με τις καταχρήσεις και τα πάθη του κατάφερε σαν ίνδαλμα να επισκιάσει τον Πελέ και να εξελιχθεί σε ένα ποπ είδωλο, παρότι κυρίως λόγο της έκλυτης εξωγηπεδικής του ζωής και του περιβόητου “χέρι του Θεού” στο παιχνίδι του Μουντιάλ του 1986 απέναντι στην Αγγλία, απέκτησε πολλούς haters άσχετα αν σχεδόν μόνος του οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Μουντιάλ . Στα δύο γκολ που πέτυχε σε αυτό το παιχνίδι συμπυκνώνεται το μεγαλείο και η σκοτεινή πλευρά ενός καταραμένου ρομαντικού της στρογγυλής θεάς.

Στον ημιτελικό του επόμενου Μουντιάλ το 1990 με αντίπαλο την εθνική Ιταλίας δίχασε μια ολόκληρη χώρα, αφού στο κατάμεστο Σαν Πάολο οι πλειονότητα των οπαδών της Νάπολι ήταν με τον αρχηγό τους, με αυτόν που τους χάρισε δύο πρωταθλήματα. Στην Ελλάδα θα τον θυμόμαστε από τον εκρηκτικό πανηγυρισμό του στο γκολ που πέτυχε απέναντι στην εθνική μας στο Μουντιάλ των Η.Π.Α. το 1994.

Η τεράστια προσωπικότητά του αποτυπώθηκε στον χώρο της τέχνης και της alternative κουλτούρας μέσα από την σκηνοθετική ματιά του σπουδαίου σκηνοθέτη Εμίρ Κοστουρίτσα το 2008 στο ντοκιμαντερ MARADONA, ενώ οι Mano Negra έγραψαν για αυτόν το κομμάτι SANTA MARADONA.
Σίγουρα ξημερώνει μια πιο θλιμμένη μέρα στο Μπουένος Άιρες , στην Νάπολη και για τους λάτρεις του ποδοσφαίρου.