2019 SO FAR

Το 2019 έχει ήδη διανύσει το 1/4 του και καιρός να ρίξουμε μια ματιά
στα αξιοσημείωτα αυτής της περιόδου.

Το 2019 μπήκε με τους Cinematic Orchestra να επιστρέφουν με ένα δίσκο που βάζει από νωρίς
υποψηφιότητα για τους καλύτερους του 2019.

Οι chromatics έβγαλαν άλλο ένα τρομερό single που προορίζεται για το LP DEAR TOMMY του οποίου την κυκλοφορία
περιμένουμε μέσα στην χρονιά εδώ και 3 χρόνια. Κανείς δεν ξέρει αν θα βγει ποτέ και ποιά θα είναι η τελική του
tracklist.

Οι National έρχονται ξανά στο 2019 να ξαναδώσουν λίγο βάλσαμο στην ψυχή μας, ένα από τα πιο τίμια alternative
γκρουπ των ημερών μας.

Οι LADYTRON μετά από απουσία 8 χρόνων ξαναχτυπούν τα synths και δείχνουν να μην έχουν χάσει την φρεσκάδα
και την έντασή τους. Από τις επιστροφές που σε ξαφνιάζουν ευχάριστα.

Αυτή την φορά ο Beirut φαίνεται να βρίσκει την έμπνευση της εποχής του CHEAP MAGIC INSIDE και φαίνεται ότι θα
μας ταξιδέψει ξανά στους απέραντους δρόμους.

Anna Calvi – Hunter κυκλοφορεί στις μέρες μας , τέλος.

Ένας από τους πιο πολυαναμενόμενους δίσκους της χρονιάς, ο δίσκος του Morrissey με διασκευές σε μπαλάντες, όπου
μεταξύ των άλλων διασκευάζει και Roy Orbison.

Το αηδόνι του Manchester, ο Ian Brown των Stoneroses, στο videoclip, του From Chaos To Harmony, δείχνει να το
έχει ακόμα και σου δίνει την αίσθηση, όσο προχωράει το τραγούδι πως τραγουδώντας το χωρίς καθόλου μουσική καθώς
σουλατσάρει θα το απογείωνε ακόμα πιο πολύ.

Και φτάνουμε στην αναπάντεχη έκπληξη του 2019 όπου αν είναι και ο υπόλοιπος δίσκος σαν τα 2 πρώτα singles, τότε
μάλλον θα μιλάμε για τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς. Αναφερόμαστε φυσικά στους βρώμικους, αυθάδης, γκροτεσκικούς
“θρασύπουστες” από το Νότιο Λονδίνο τους Fat White Family.