INTO THE MERCY SEAT: THEODOSIS MICHOS

Καλοτάξιδο το δεύτερο βιβλίο σου, “Η Αλκμήνη και οι άλλοι”, πες μας λίγα λόγια για το νέο σου πόνημα, την ιστορία που αφηγείται, πόσο καιρό κράτησε η συγγραφή του και πως αισθάνεσαι τώρα που έχει φτάσει στις προθήκες και στα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που πραγματεύεται τη ζωή της Αλκμήνης, μιας γυναίκας
γεννημένης στην ανατολή του περασμένου αιώνα. Ταυτόχρονα όμως πρόκειται και για ένα
μυθιστόρημα που πραγματεύεται την πορεία της χώρας μέσα στην οποία η Αλκμήνη γεννήθηκε,
ερωτεύτηκε, πόνεσε, γέννησε, πένθησε, ονειρεύτηκε, γέρασε. Το εύλογο λοιπόν ερώτημα που
προκύπτει είναι το εξής: η ιστορία μιας χώρας είναι η ιστορία μιας γυναίκας, ή μήπως το ανάποδο;
Η συγγραφή διήρκεσε κάτι παραπάνω από δυόμισι υπέροχα χρόνια και αυτό με το οποίο προσπαθώ
κυρίως να συμφιλιωθώ τώρα πια που το βιβλίο βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων και τα
χέρια των αναγνωστών είναι το ενδεχόμενο κόστος της μη τήρησης της ανανεωμένης υπόσχεσης
στον εαυτό μου να κόψω το τσιγάρο όταν με το καλό ολοκληρώσω το επόμενο.
Το προηγούμενο βιβλίο σου, το “Κράτα το Σόου”, ήταν ένα βιωματικό, φλας μπακ με συνδετικό κρίκο συναυλίες που είχες παραβρεθεί, μια σπονδυλωτή αφήγηση αναμνήσεων με beatnik αισθητική. Το νέο σου βιβλίο από το πρώτο κεφάλαιο φέρνει στο μυαλό ένα διαφορετικό στυλ και αναμένει κανείς ένα μυθιστόρημα στο πνεύμα του βιβλίου του Κώστα Ταχτσή, “Το Τρίτο Στεφάνι”. Τι σε ώθησε να γράψεις το “Η Αλκμήνη και οι άλλοι” και γιατί πιστεύεις ότι όσοι λάτρεψαν το “Κράτα το Σόου” θα  ενθουσιαστούν και με το νέο σου βιβλίο.
Πράγματι, σε ένα πρώτο επίπεδο τα δύο βιβλία είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, και όχι
απλώς γιατί το ύφος και η γλώσσα του δεύτερου είναι αλλιώτικα από του πρώτου ή γιατί το πρώτο
ήταν μία συλλογή αλληλοεξαρτώμενων μεν, αυτοτελών δε ιστοριών ενώ το δεύτερο είναι
μυθιστόρημα.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως θέλω να πιστεύω ότι οι αναγνώστες -ακόμη και εκείνοι που
λάτρεψαν, όπως λες, το Κράτα το σόου γιατί ήταν ένα «ροκ βιβλίο», όπως λέγεται γενικά, άρα
ενδεχομένως τώρα να τους ξενίσει η ηχηρή απουσία τέτοιων αναφορών- θα αντιληφθούν ότι το
ζητούμενό μου ήταν και είναι η μικροσκοπική εξέταση του κοινωνικού κυττάρου της οικογένειας
στο πλαίσιο μιας ατελέσφορης, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, προσπάθειας εκ μέρους μου να
κατανοήσω την ανθρώπινη συνθήκη. Ή έστω τον εαυτό μου.
Αν σου έλεγαν σχετικά με την συγγραφική σου δράση ότι το καλύτερο βιβλίο δεν έχει ακόμα
γραφτεί, ποιο θα ήταν το σχόλιό σου;
Το ελπίζω, μόνο που δεν ξέρω αν θέλω το καλύτερο από τα βιβλία μου να είναι το τρίτο ή το
τέταρτο που θα γράψω.
Εκτός από συγγραφέας πλέον, είσαι Μουσικός Παραγωγός στον BEST 92,6 ενώ είσαι και
συνιδρυτής του Popaganda.gr και έχεις μια μακροχρόνια πορεία στην δημοσιογραφία. Από
την προσέγγιση των τομέων που έχεις ασχοληθεί, δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι είσαι
μια σημαντική περσόνα της εναλλακτικής κουλτούρας του σήμερα στην Ελλάδα. Εσύ πιο
πολύ πως αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως επαγγελματία και σε ποιο τομέα θα ήθελες να
γνωρίσεις την μεγαλύτερη καταξίωση.
Κι όμως, νομίζω ότι ήταν υπερβολή αυτό που τελικά ειπώθηκε. Από κει και πέρα, βιοπορίζομαι ως
δημοσιογράφος 16 χρόνια και με απόλυτη βεβαιότητα μπορώ να σου πω ότι τουλάχιστον για την
ψυχούλα μου τα καλύτερα εξ αυτών είναι τα τελευταία 7, δηλαδή τα χρόνια της Popaganda.
Κάναμε ένα πολύ μεγάλο άλμα πίστης και τα καταφέραμε με τους δικούς μας όρους, χωρίς,
μάλιστα, να πληγούν οι προϋπάρχουσες φιλικές μας σχέσεις – κάθε άλλο.
Είμαι αρκετά τυχερός ώστε να βιώνω κάτι ανάλογο και στο άλλο κομμάτι της επαγγελματικής μου
δραστηριότητας. Ο Best είναι ο μοναδικός ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός στην Αθήνα που δεν
έχει ούτε καν ίχνος playlist -όπως όλοι οι παραγωγοί, έτσι κι εγώ κάθε πρωί πηγαίνω στο στούντιο
με τα τραγούδια που θέλω να παίξω- ενώ και τα μικρόφωνα είναι απολύτως ελεύθερα. Το καλύτερο
απ’ όλα όμως είναι η διαρκής διάδραση με τους ακροατές. Ουσιαστικά παραγωγοί και ακροατές
κάνουμε τις εκπομπές μαζί. Υπάρχει δηλαδή και αυτός ο ραδιοφωνικός δρόμος, και όχι μόνο η
πλαστικοποιημένη πεπατημένη των ίδιων και των ίδιων.
Αναρωτιέμαι όμως τι θα έκανα αν με κάποιο μαγικό τρόπο αποκτούσα τη δυνατότητα να
ασχολούμαι αποκλειστικά με τη συγγραφή βιβλίων. Θα πατούσα το κουμπί ή όχι;
Έχεις πάρει συνεντεύξεις από ιερά τέρατα της εναλλακτικής σκηνής τόσο του εξωτερικού όσο
και της πατρίδας μας και θεωρώ ότι η συνέντευξη του Θάνου Ανεστόπουλου λίγο πριν
εγκαταλείψει τούτο τον μάταιο κόσμο ήταν από τις πιο συγκλονιστικές που έχουν γίνει ποτέ.
Εσύ ποιες ξεχωρίζεις και γιατί, ποια ήταν η πιο αναπάντεχη και ποια η πιο δύσκολη να
κανονιστεί.
Για να μη μακρηγορούμε και για να μην πέσει φωτιά να με κάψει θα ξεχωρίσω μόνο μία, τη
συνέντευξη που πήρα από τον Morrissey το 2014 για την Popaganda:
https://popaganda.gr/art/morrissey-interview-popaganda/
Ειλικρινά δεν θυμάμαι κάποια αναπάντεχη, υπό την έννοια ότι κατά συντριπτική πλειοψηφία
επιλέγω ποιους/ες θα «κυνηγήσω», ούτε ποια ήταν η πιο δύσκολη να κανονιστεί. Ψέματα, η πιο
δύσκολη να κανονιστεί ήταν αυτή που τελικά δεν κανονίστηκε ποτέ, με τον Άντονι Μπουρντέν. Επί
σχεδόν ένα χρόνο ήμουν σε επικοινωνία με το τμήμα δημοσίων σχέσεων του CNN, ο
συγχωρεμένος με τα πολλά δέχθηκε κάποια στιγμή, το πρόγραμμά του όμως ήταν τόσο χαοτικό
που χρειάστηκε να αλλάξουμε το τηλεφωνικό μας ραντεβού δύο φορές. Δυστυχώς, για τον λόγο
που γνωρίζουμε όλοι, δεν υπήρξε τρίτη.
Σου έχει περάσει από το μυαλό η συγγραφή ενός βιβλίου σχετικά με το πώς βίωσες αυτές τις
σπουδαίες προσωπικότητες που έχεις πάρει συνέντευξη, ποιοι σου προκάλεσαν δέος και
ποιους απομυθοποίησες όταν τους συναναστράφηκες;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι.
Πόσο εύκολο είναι να βιοπορίζεται κανείς στην Ελλάδα του σήμερα ασχολούμενος με την
εναλλακτική μουσική, συγγραφή, press, media;
Πόσο…τι;
Μετά από τόσες "ζόρικες"ερωτήσεις ήρθε η ώρα για την τελευταία ερώτηση που θα είναι
ίδια σε κάθε καλεσμένο του INTO THE MERCY SEAT. Πες μας ποια ερώτηση δεν σου
τέθηκε και θα ήθελες να σου τεθεί γιατί θα ήθελες οπωσδήποτε να αναφερθείς στο
περιεχόμενό της, ή πες μας κάτι που αναρωτιέσαι συνέχεια και αποφεύγεις ή δεν έχεις βρει
ακόμα την απάντηση.
Αν δεν είχα δύο σκυλιά και δύο γατιά στο σπίτι μου, η ζωή μου θα ήταν καλύτερη ή χειρότερη;

www.facebook.com/watch/?v=764121200990045&extid=pCa8h2Led4b4kClw<
https://keybooks.gr/product/η-αλκμήνη-και-οι-άλλοι/
https://www.facebook.com/TheodosisMichos.books/