INTO THE MERCY SEAT: ALEX TZELATIS (Sexhnotites)

Θα θέλαμε αρχικά να μας πεις λίγα λόγια για το projekt Sexhnotites και να συστηθείτε μουσικά σε όσους δεν σας έχουν ανακαλύψει ακόμα.
Το Project Sexhnotites (διαβάζετε Σεξχνότητες) ξεκίνησε στις αρχές της 1ης καραντίνας από εμένα και τον συγκάτοικο μου τότε τον Θοδωρή Calavera (κιθάρα/μπάσο). Στην ουσία είχαμε την ανάγκη να μετουσιώσουμε σε μουσική και τέχνη όλη την φρίκη της κλεισούρας και της αστικής κατάθλιψης που υπήρχε εκείνους τους χαλεπούς καιρούς και να της δώσουμε μια χειροπιαστή ελπίδα επιβίωσης και άρνησης για την δύσκολη πραγματικότητα που ζούσαμε. Ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου αρκετά χρόνια πριν να κάνω και ήρθε και έδεσε με την αγορά συνθεσάιζερς/midi controllers/ κάρτες ήχου και πολλά tutorials μουσικής τεχνολογίας και αρμονίας.
Μετά την περίοδο της καραντίνας οι Sexhnotites κάθε χρόνο παρουσιάζουν αποσπάσματα της δουλειάς τους. Υπάρχει μια δημιουργική συνέπεια και στις δύσκολες συνθήκες της εποχής φωνάζουν παρών. Πόσο δύσκολο είναι αυτό και πόσο εφικτό είναι στο μέλλον να κυκλοφορήσει ένα LP.
Το πιό δύσκολο κομμάτι στην αρχή ενός οποιουδήποτε καλλιτεχνικού εγχειρήματος είναι η αποδοχή της τέχνης σου έστω από ένα μικρό κοινό και το πως να νιώσεις δυνατός να συνεχίσεις να δημιουργείς με επιμονή και στοχοπροσήλωση. Φαντάσου ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τα κομμάτια μας δεν έχουνε μπει καν στο Spotify και στις ”new age” πλατφόρμες πέρα από soundcloud, Youtube και κάποια στο Bandcamp, ευελπιστώ όμως πως θα γίνει κι αυτό σύντομα. Υλικό υπάρχει άφθoνο πάντως για δημιουργία κανονικού lp και μέσα στους πρώτους μήνες του ’23 θα κυκλοφορήσουν 2 πολύ δυνατά up tempo κομμάτια – το ένα αφιερωμένο στην νέα Ιρανική επανάσταση των γυναικών που εκδηλώθηκε μετά την άδικη γυναικοκτονία της Μαχσά Αμινί.

Στις περισσότερες δουλειές σας υπάρχουν αρκετές συνεργασίες, τόσο στα φωνητικά όσο και σε χορογραφίες και στο εικαστικό κομμάτι των video clips. Έχει λοιπόν δημιουργηθεί μια μουσική-καλλιτεχνική κολεκτίβα και αν ναι πες μας δυο λόγια για τους συνεργάτες σας.
Οι συνεργασίες είναι το φετίχ μου, στα αλήθεια εμπνέομαι απεριόριστα από τις προσωπικότητες και τον εσωτερικό κόσμο του κάθε συνεργάτη και συνοδοιπόρου μου. Η αρχή έγινε με την χορεύτρια/ youtube artist Χαρά Ηλιόχαρη που εντελώς τυχαία μένουμε στην ίδια πολυκατοικία, οπότε της πρότεινα να γυρίσουμε το video του Never Fear The Sirens και δέχτηκε με πολύ χαρά. Το αποτέλεσμα ήτανε ευλογημένο και φουλ αρμονικό. Μετά κάναμε μουσική με τον Αρχιτέκτονα φυσικής δόμησης, μουσικό και ποιητή Νικηφόρο Sorofikin – ”φουτουριστή νεοχίππη” όπως τον χαρακτηρίζω και προέκυψε το WooHoo. Στο τελευταίο μας πόνημα το Kalo Robot που ήταν και το πιο δύσκολο, στα φυσικά τύμπανα ήτανε ο Ηλίας Λιβιεράτος ντράμερ των λατρεμένων μου Dury Dava ΚΑΙ το πολύ δύσκολο και απαιτητικό animation ανέλαβε η πολύ ταλαντούχα φωτογράφος/graphic designer Λίλα Φρενοπούλου που ειλικρινά την ξεζούμισα με την ανυπομονησία μου να το τελειώσει.(Συγνώμη Λίλα 😘). Το video αυτό βασίζεται στην τεχνική του φωτορεαλιστικού animation/design. Στο τέλος να μην ξεχάσω να αναφέρω τον στυλοβάτη του ήχου μας και τον μάστορα της παραγωγής Νίκο Χαλντούπη του θρυλικού στον Κολωνό Soundcave studio που με αγκάλιασε και έχουμε μια ειλικρινή κι ανεπιτήδευτη φιλία ετών και την Βάλια Καπάνταη ζωγράφο και κομίστα για το υπέροχο video του Snowy Geisha(Music for a Fairy Tale), σε αυτό έβαλε και το χεράκι του ο George Gaudy στην παραγωγή.

Οι μουσικές σας επιρροές είναι έκδηλες, δεν ξέρω αν θα θέλατε να τις αναφέρεται οι ίδιοι. Το ερώτημά μου είναι ότι ενώ στην Ελλάδα υπάρχει σημαντική μερίδα του κοινού που ακούει από ξένους παραγωγούς την μουσική που πρεσβεύετε και υπάρχουν κομμάτια σας όπως το Never Fear The Sirens που θα έπρεπε να το είχαν λιώσει οι εγχώριοι σταθμοί, δεν συνέβη αυτό.
Οι μουσικές μας επιρροές είναι άπειρες από την Ελληνική σκηνή μέχρι την παγκόσμια μουσική σκηνή, θα αναφέρω μερικά ενδεικτικά ονόματα γιατί αυτό θα μπορούσε να μας πάρειπολύ χώρο και χρόνο να γράφουμε . Από Bonobo, Portishead, Princess Chelsea,Bon Iver, Radiohead, Guts, King Gizzard.., Tyler The Creator, Bjork μέχρι Δανάη Στρατηγοπούλου, Λένα Πλάτωνος , Κόρε. Ύδρο, The Boy, Nalyssa Green, Kill Emil,Pan Pan… Aπό κλασσική μουσική και όπερα μέχρι φεμινιστικό hip hop και Black Metal η μουσική είναι μια και όλα τα είδη της μουσικής έχουνε πράγματα να σου δώσουνε και να πάρεις, αρκεί να ακούς με ανοιχτές κεραίες χωρίς παρωπίδες. Τώρα για τα ραδιόφωνα και τα ελληνικά portals είναι καθαρά θέμα και διάθεσης αλλά και ισχύος των καλλιτεχνικών κλικών, που θα προωθήσουν τους δικούς τους ανθρώπους ξέχωρα το ταλέντο η την αισθητική τους – για να πούμε και τα πράγματα με το όνομα τους κι όπως έχουνε, αλλά δεν παύει να έχουμε και ασυμβίβαστους μουσικοκριτικούς η παραγωγούς που αναγνωρίζουν την μουσική μας και κάπως βγαίνουμε κι εμείς στο δημόσιο λόγο, όπως είπα και στην αρχή της συνέντευξης η αποδοχή δεν είναι εύκολο να έρθει, θέλει πολύ υπομονή και επιμονή και να παράγεις συνέχεια ποιοτικό έργο απροσπέλαστος από τις ερινύες των κυκλωμάτων προώθησης της μουσικής. Το παρατηρούμε με πολλούς αντεργκράουντ μουσικούς που παλεύουν να βγουν στην επιφάνεια και έχουν τρομερό ταλέντο.
(Σ.σ. τσεκάρετε Eddie Dark ).

Σε συνέχεια του προηγούμενου ερωτήματος θα θέλαμε να μας πεις πως προσπαθείτε να προωθήσετε την μουσική σας καθώς και τα κριτήρια που καθορίζουν κάθε φορά το τραγούδι που θα κυκλοφορήσετε. Έχω την τύχη να ακούσω και να δω ακυκλοφόρητο υλικό που δεν σου κρύβω μου έχει κάνει έκπληξη το ότι δεν έχει δημοσιοποιηθεί ακόμα.
Προσπαθούμε με ότι μέσο έχουμε με όπλο την μουσική, δεν έχουμε μάνατζερ ούτε και πρόκειται να προσλάβουμε ακόμα. Μερικοί φίλοι μας προωθούν όπως εσείς τώρα τρόπον τινά, μας δίνετε το βήμα και σε ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό. Όσο για το ακυκλοφόρητο υλικό θα το ακούσετε μέσα στο 2023 – λίγο υπομονή μέχρι να τελειοποιηθούν οι συνθέσεις και να γίνουν στιβαρά τα κομμάτια.
Δυο λόγια για την πρόσφατη κυκλοφορία Kalo Robot σε συνεργασία με τον Ηλία Λιβιεράτο.
To Kalo Robot δημιουργήθηκε με πολύ αγώνα, είχε πολλές αναιρέσεις και απογοητεύσεις μέχρι να βγει το τελικό του αποτέλεσμα. Κιθάρες και μπάσο έγραψε ο Θοδωρής και τις βρήκα ηχογραφημένες στο zoom μου αργότερα όταν είχε φύγει από το σπίτι και home studio μου που συγκατοικούσαμε για να γυρίσει κυριολεχτικά όλη την υφήλιο ως πολίτης του κόσμου. Μετά η σύνθεση από τα χέρια μου πέρασε στα χέρια του Νίκου Χαλντούπη για να ισιώσει το beat και μετά στον ντράμερ των Dury Dava Ηλία Λιβιεράτο που σε συνεργασία με τον Κάρολο (επίσης μπάσο στους Dury Dava) γράψανε τα φυσικά τύμπανα του κομματιού. Στην ουσία είχε 3 προηχογραφήσεις που έγιναν ένα με το αποτέλεσμα μάλλον να μας δικαιώνει. Μετά ανέλαβε η Λίλα Φρενοπούλου να το κάνει video με τον υπολογιστή της να κλωτσάει η μνήμη Ram, αλλά έχοντας πολύ επιμονή και υπομονή/ ταλέντο, το πήγε σύμφωνα με το σενάριο που της είχα δώσει στην αρχή και όλα πήγανε με κάποιον μαγικό τρόπο ανέλπιστα καλά.

Θα περάσουμε σε ποιο προσωπικές ερωτήσεις. Είσαι μια πολυσύνθετη προσωπικότητα, χρόνια dj, κινηματογραφιστής, παραγωγός, πες μου αν ξεχνάω κάτι. Πως σου αρέσει να συστήνεσαι και ποια είναι η ιδιότητά σου που έχεις κατασταλάξει αύτη την χρονική περίοδο.
Το επάγγελμα του dj το κάνω από τα 18 μου χρόνια, έχοντας φτάσει πλέον σε ένα τέλμα τώρα στα 45 και μην αντέχοντας άλλο της νύχτας τα καμώματα και τα κακοπληρωτέα αφεντικά – αποφάσισα πλέον να απέχω από την νύχτα και τον αλκοολισμό, εξαιρούνται τα παιδικά party και οι εκδηλώσεις που εκεί συνεχίζω κανονικά να δισκοθετώ. Στα κινηματογραφικά μου το τελευταίο πόνημα που είναι στα σκαριά είναι ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή και το έργο του ζωγράφου – γλύπτη και χαράκτη Ιάσωνα Μέγκουλα ακα Cacao Rocks που ακόμα δουλεύεται να τελειώσει, ενώ έχει βγει στο YouTube ένα work in progress του. Ως ιδιότητα θα έλεγα ότι
προσπαθώ να είμαι μουσικός αν όχι καλλιτέχνης και προσδοκώ να εξελίξω το μουσικό μου ταξίδι.
‘Hρθε η ώρα για την τελευταία ερώτηση που είναι ίδια σε κάθε καλεσμένο του INTO THE MERCY SEAT. Πες μας ποια ερώτηση δεν τέθηκε και θα ήθελες να αναφερθείς οπωσδήποτε ή πες μας κάτι που αναρωτιέσαι συνέχεια και αποφεύγεις ή δεν έχεις βρει ακόμα την απάντηση.
Αναρωτιέμαι γιατί ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νέες γενιές μετακομίζει συνέχεια στα αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα να μην χωράμε πραγματικά και δεν προσπαθεί να αποκεντρωθεί – να έρθει αγκαλιά με την φύση. Εγώ θα το προσπαθήσω και θα φύγω από την Αθήνα σύντομα, εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλοι/άλλες/άλλα και να αλλάξουμε την ποιότητα ζωής μας επιτέλους. Σε ευχαριστώ για την ευκαιρία που είχα να μιλήσω για το έργο μου, εύχομαι καλούς αγώνες και καλή λευτεριά σε όλους μας.

Share:
BsideRiff - 2019