INTO THE MERCY SEAT:MONSIEUR MINIMAL
Στην INTO THE MERCY SEAT αυτού του μήνα έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε έναν, αγαπητό, δραστήριο, πολυτάλαντο και ανήσυχο Έλληνα δημιουργό, που δεν διστάζει να μεταπηδά από το ένα είδος μουσικής στο άλλο με indie διάθεση πάντα. Ο Monsieur Minimal μας μιλά για την νέα του δουλεία Release Me και όχι μόνον.
H όλη κατάσταση με την νέα ζοφερή πραγματικότητα που διαμόρφωσε ο COVID-19 και οι αρνητικές επιπτώσεις που αναμένουν όλοι, έχει σαν φυσικό επακόλουθο να έχει ρίξει την διάθεση και την ψυχολογία του κόσμου. Δεν σου κρύβω λοιπόν πως στο μυαλό μου στριφογύριζε η ιδέα ότι μια κυκλοφορία δική σου ή από τους Χaxakes θα ήταν ικανή να ξορκίσει το κακό, να φτιάξει την διάθεση του κόσμου και να ανεβάσει τα vibes. Μίλησέ μας λοιπόν για την νέα σου δουλειά η οποία από τα δύο πρώτα κομμάτια δείχνει να επιβεβαιώνει τις προσδοκίες μας.
Κάπως έτσι το είχα κι εγώ στο μυαλό μου όταν βρέθηκα αντιμέτωπος με το δίλλημα αν θα πρέπει να κυκλοφορήσω κάτι εν μέσω καραντίνας ή όχι. Στην πραγματικότητα κατάλαβα ότι ο το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αλλά και των media δεν είχε διάθεση να ασχοληθεί καθώς ο covid και η έλλειψή διάθεσης και ψυχολογίας είχε καταβάλει αρκετούς από αυτούς. Επίσης ήταν δύσκολο και τεχνικά καθώς πολλοί από τους δημοσιογράφους, παράγωγους κ.τ.λ. ήταν εκτός γραφείου και περιβάλλοντος εργασίας. Το μόνο που πήγε καλά ήταν το streaming και οι διαδικτυακές αγορές φυσικού προϊόντος.
Το High Times τόσο ηχητικά όσο και αισθητικά ήταν ένα indie pop διαμάντι. Στο Erotica πέραν του ότι επέλεξες να αποφύγεις τον αγγλικό στίχο, ως επί το πλείστων τα τραγούδια ήταν στα ελληνικά, ενώ το ντουέτο με την φανταστική Kid Moxie στα γαλλικά. Εκτός αυτού έχεις προβεί και σε αρκετές συνεργασίες, μερικές ¨ανίερες” για τον alternative χώρο όπως αυτή με τον Δάκη. Να περιμένουμε από το νέο σου LP συνέχεια των συνεργασιών σου στα φωνητικά ,επιστρέφεις πάλι στον αγγλόφωνο στίχο?
Κάθε μου δουλειά- δίσκος θέλω να είναι διαφορετική. Η βάση είναι η καλαίσθητη Pop και εκεί έρχεται και κουμπώνει κάθε μουσικός πειραματισμός και επιρροή. Το μουσικό ταξίδι που έχω φανταστεί είναι ατέλειωτο και σαν μουσικός οφείλω απέναντι στον εαυτό μου να εξελίσσομαι όσο μπορώ κι έχω διάθεση. Αυτό κάνω λοιπόν. Οι συνεργασίες είναι οι τελευταίες είναι οι απαραίτητες πινελιές που μερικές φορές χρειάζονται για να ολοκληρωθεί ένα έργο και να αποδοθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και ερμηνεία. Συνεργάζομαι με ανθρώπους που σέβομαι καλλιτεχνικά και πιστεύω πως έχουν κάτι να δώσουν στα Project μου χωρίς φόβο και πάθος. Η συνεργασία με τον Δάκοι ήταν από πιο όμορφες, δημιουργικές και ακομπλεξάριστες. Η λέξη alternative έχει φύγει από το μυαλό μου όταν έφυγε και η εφηβεία. Ωρίμασα και χαίρομαι γιατί ακολουθώ την ζωή όπως εξελίσσεται και μαθαίνω από αυτή. Όσο για το επόμενο άλμπουμ μου, ναι, θα είναι αγγλόφωνο. Θα έχει όμορφες συνεργασίες και πιστεύω να βρει τον δρόμο που του αναλογεί στην Ελληνική αλλά γιατί όχι και σε κάποια μικρή γωνία της παγκόσμιας δισκογραφίας.
Θεματικά και σαν ατμόσφαιρα το Release me δείχνει μια συνέχεια του προηγούμενου LP, όμως σε συνδυασμό με το instrumetal Easteria δείχνει στο επίπεδο της σύνθεσης πιο δεμένο και προσανατολισμένο ηχητικά από το Erotica. Υπάρχουν σε αυτά τα δύο ακούσματα στοιχεία από Italian Disco, Barry Adamson, Sébastien Tellier, Tame Impala και δεν σου κρύβω πως περιμένω με ανυπομονησία να ακούσω όλο το άλμπουμ.
Ναι, η vintage αισθητική του Erotica συνεχίζεται κι εμπλουτίζεται και με νέα στοιχεία όπως αυτά της soul, της blues και της μεταμοντέρνας ψυχεδέλειας. Όλα αυτά μέσα από την δική μου pop αισθητική φυσικά.
Μεταπηδάς συχνά από LP σε LP από ένα είδος μουσικής σε άλλο, ακροβατώντας αρκετές φορές μεταξύ indie pop και χορευτικής μουσικής. Σε ποιο είδος μουσικά κατατάσσεις τον εαυτό σου, αν ηχητικά θα ήθελες να είχες παγιώσει ένα προφίλ όπου θα ήταν σήμα κατατεθέν του Monsieur Minimal και τι είναι αυτό που καθορίζει κάθε φορά το στυλ του εκάστοτε άλμπουμ σου.
Ναι όντως αυτό ίσχυε παλιότερα, στους τελευταίους δίσκους έρχεται να προστεθεί και η vintage μουσική. Δεν μπορώ πλέον να με κατατάξω κάπου, όπως είπα και παραπάνω η βάση είναι η καλαίσθητη Pop και εκεί έρχεται και κουμπώνει κάθε μουσικός πειραματισμός και επιρροή. Βασική μου επιρροή είναι η ιδιά η μουσική και αυτό που με καθορίζει κάθε φορά είναι το το είδος και η δεκαετία που θα με γοητεύσει την αντίστοιχη περίοδο.
Η νέα κατάσταση με ματαιώσεις συναυλιών, με περιορισμένη Live μουσική γενικότερα και κακά τα ψέματα με αρκετούς μουσικούς, δημιουργούς, τεχνικούς σε μια απρόσμενη κατάσταση εξαναγκαστικής απραγίας θεωρείς ότι συσπείρωσε τον καλλιτεχνικό κόσμο και ανέπτυξε ένα πνεύμα αλληλοβοήθειας ή επικρατεί στην χώρα μας το ¨ο σώζων εαυτόν σωθήτω.¨
Ούτε καν, αλλά αυτό δεν είχε να κάνει με τους μουσικούς. Είναι θέμα της κοινωνίας μας γενικότερα. Ίσως η ανέχεια φέρει κάποιές κοινές δράσεις αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει συνεννόηση, γιατί δεν υπάρχει γνώση, σωστή πληροφόρηση και διάθεση για επικοινωνία – διάλογο και αυτοαναίρεσή του μεγάλου Εγώ του καθενός μας.
Μετά από τόσες “ζόρικες” ερωτήσεις ήρθε η ώρα για την τελευταία ερώτηση που θα είναι ίδια σε κάθε καλεσμένο του INTO THE MERCY SEAT. Πες μας ποια ερώτηση δεν σου τέθηκε και θα ήθελες να σου τεθεί γιατί θα ήθελες οπωσδήποτε να αναφερθείς στο περιεχόμενό της, ή πες μας κάτι που αναρωτιέσαι συνέχεια και αποφεύγεις ή δεν έχεις βρει ακόμα την απάντηση.
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το ποσοστό ηλιθιότητας (σε επικίνδυνο πλέον βαθμό) των ανθρώπων στην Ελληνική κοινωνία του σήμερα? Α)10%, Β) 30%, Γ) 50% Δ) 70%, Ε)90%…
https://monsieurminimal.bandcamp.com/music